Сенга осийлик қилсам ҳам, айбимни яширдинг.
Сени унутсам ҳам, мени эсладинг.
Сенга ғазаб қилсам ҳам, раҳм қилдинг.
Эй айбу нуқсонлардан пок Зот! Сендан бошқа илоҳ йўқ. Мен золимлардан бўлиб қолдим!
Ҳаёт ниҳоясида руҳнинг ёлғиз ўзи қолади. Унга солиҳ амаллардан бошқаси ҳамроҳ бўла олмайди.