Тазкия ҳикматлари
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Азон билан иқоманинг орасидаги дуо рад қилинмайди», дедилар». Абу Довуд ривоят қилган.
Намоз ўқимайдиган одамга ишонма, чунки у Роббидан алоқани узибдими, сени ҳам ташлаб кета олади!
Бутун дунёни қўлдан бой берсанг-у, Аллоҳ билан бўлсанг, ҳеч нарса йўқотмабсан! Бутун дунёни қўлга киритсанг-у, Аллоҳдан йироқ бўлсанг, ҳамма нарсани қўлдан бой берибсан!
«Лаа илааҳа иллаа анта, субҳанака, инний кунту миназ золимийн» («Сендан бошқа илоҳ йўқ. Сен Поксан. Мен эса золимлардан бўлиб қолдим») жумласини доим айтинг, чунки унинг аввали тавҳид, ўртаси тасбеҳ, охири эса истиғфордир!
Қалб ўзгарувчан бўлгани учун шундай номланган («Қолаба» сўзи «ўзгартирди» деганидир). Қалбларни ўзгартирувчи Аллоҳим, қалбларимизни динингда мустаҳкам қил!
Сукут баъзан бошқаларга сўзлашиш одобидан сабоқ беради…
Индонезияда келинчак никоҳ кечаси меҳмонларга бир пора Қуръон тиловат қилиб берар экан, меҳмон аёллар такрорлаб, қайтариб туришар экан. Нақадар яхши одат-а!
Вақт айтади: «Ҳамма нарсани унут, менга эргаш»! Мол-дунё айтади: «Ҳамма нарсани унут, мендан фойдаланиб қол»! Келажак айтади: «Ҳамма нарсани унут, мен учун кураш»! Аллоҳ таоло айтади: «Мени зикр қил, ҳамма нарсани ато қиламан», дейди.
Жаннат аҳли дўзах аҳлидан: «Нима сабабдан дўзахга кирдингиз?» деб сўраса, улар аввало «Намоз ўқимас эдик», дейишади. Намознинг шаъни нақадар улуғ эканини билайлик!
Арқонларнинг энг муҳими киндик ичакчаси бўлиб, эмбрион у туфайли тирик туради. Арқонларнинг энг қўрқинчлиси дорнинг арқони бўлиб, у нафас олишни тўхтатади. Арқонларнинг энг нозиги фикрлар арқони бўлиб, у сўз билан кесилади. Арқонларнинг энг қисқаси ёлғон арқони бўлиб, у қандай бошланган бўлса, шундай тугайди. Арқонларнинг энг кучли ва гўзали Аллоҳ билан…
