Ҳар бир ишда ўзининг борлиги ва бирлигини намоён этиб қалбларга нурли йўл солган Зот — Оллоҳ таолога беадад ҳамду санолар бўлсин. Яратган эгамнинг дийдорига фақат салим қалб билан етиш мумкинлигини башорат этган ва бу йўлда инсониятга намуна бўлган ҳабиб Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломга, унинг аҳли байтлари ва асҳобига салавоту саломлар бўлсин.
РОЗИЛИК БОБИ
Улуғ Аллоҳ хабар бериб айтди: “Аллоҳ улардан рози бўлди ва улар Ундан рози бўлишди”. (Моида, 119) Баъзи машойихлардан “розилик” ҳақида сўралганида улар: “Келган қазога рози бўлишингдир”, деб жавоб қилишган.
КИФОЯ ТАВАККУЛ САВОБИ БОБИ
Таваккул қилувчилар уч табақа бўлади: мўминлар таваккули, хос аҳлининг тавакккули ва хослар хосининг таваккули. Бу Шиблийнинг таваккул ҳақидаги саволга берган жавобига ўхшайди. У бундай деган эди: “Сен Аллоҳ учун гўё йўқдай бўл ва сенга эса Аллоҳ азалийдир”.
МУТАВАККИЛ СИФАТИ БОБИ
Улуғ Аллоҳ таваккулга буюрди ва уни иймон билан яқин қўйди. Бунга ушбу ояти далилдир: “Агар мўмин бўлсангизлар, бас Аллоҳга таваккул қилинглар” (Моида, 23)
ТАВАККУЛ БОБИ
Аллоҳ таоло Қуръони каримнинг бир неча жойида таваккулни зикр қилган. Аллоҳ айтади: “Аллоҳга ким ҳақиқий таваккул қилса, бас, У кифоя қилувчидир” (Талоқ, 3). Яъни, унга барча махлуқотлардан кўра Аллоҳ кифоя этгусидир. Аллоҳ таоло айтади: “Мўминлар Аллоҳга таваккул этсин” (Оли Имрон, 122). Аллоҳ таоло Расулига хитоб қилиб айтди: “Агар (бир ишга) қасд айласангиз, бас, Аллоҳга таваккул қилинг”(Оли Имрон, 159).
МАЪРИФАТ БОБИ
Маърифат Аллоҳ таоло бандаларига буюрган биринчи фарздир. Бунга ушбу ояти карима далилдир: “Жин ва инс оламини фақат Ўзимгагина ибодат қилиши учун яратдим”. (Зориёт, 52) Абдуллоҳ ибн Аббос: “яъни Мени танимоқлари учун...”, деб шарҳлайди.
Муҳаббат боби
Абул Қосим Наср Обозий[1] айтади: «Муҳаббат»/ة/ ва «машаққат»/ة/сўзларидаги/ة/ нуқталар бир-бирига яқиндир. Муҳаббат кўзи билан машққатнинг кўзига қаралса, машаққат билинмагай. Бас, ошиқ машаққатга муҳаббат назари билан боқиши лозим. Шунда муҳаббат тўғри бўлади[2].
Сўфийлар суҳбати боби
Муҳаммад ибн Аҳмад Бағдодий[1] айтади:
“Ким сўфийларга суҳбатдош бўлса, уларга нафс хоҳишисиз, қалбсиз ва ихтиёрсизлик орқали эргашсин! Бас, кимда нафсининг насибаси ва талабларига бўйсуниш бўлса, булар мақсадга етишида монелик қилади”.
ТАРЖИМОН СЎЗБОШИСИ
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм.
Ҳозирги вақтда ахлоқий ҳаётимизда айрим камчиликлар вужудга келиб, кўпчиликни ташвишга солаётгани сир эмас. Инсон ҳаётда фақат моддий эҳтиёжини қондириш билан кифояланиб қолмай, балки руҳий тарбия олиш ва маънавий озиқланишига ҳам аҳамият бериши лозим. Руҳ тарбияси жисм тарбияси билан уйғун ҳолатда камолга етгандагина инсон икки дунё саодатига эришади.
Баъзи сўфийларнинг ўзаро суҳбатларига қулоқ солсак, туш ҳақида кўп гапларни эшитамиз. Ҳатто тушни кўпгина нарсаларга далил қилиб ҳам келтирилади. Туш ҳақида ўта муболағали сўзларни кўп гапирадилар. Тушга қараб иш қиладиганлар-ку, исталганча топилади.
