МАЪРИФАТ БОБИ Маърифат Аллоҳ таоло бандаларига буюрган биринчи фарздир. Бунга ушбу ояти карима далилдир: “Жин ва инс оламини фақат Ўзимгагина ибодат қилиши учун яратдим”. (Зориёт, 52) Абдуллоҳ ибн Аббос: “яъни Мени танимоқлари учун...”, деб шарҳлайди.

Муҳаббат боби Абул Қосим Наср Обозий[1] айтади: «Муҳаббат»/ة/ ва «машаққат»/ة/сўзларидаги/ة/ нуқталар бир-бирига яқиндир. Муҳаббат кўзи билан машққатнинг кўзига қаралса, машаққат билинмагай. Бас, ошиқ машаққатга муҳаббат назари билан боқиши лозим. Шунда муҳаббат тўғри бўлади[2].

Сўфийлар суҳбати боби Муҳаммад ибн Аҳмад Бағдодий[1] айтади: “Ким сўфийларга суҳбатдош бўлса, уларга нафс хоҳишисиз, қалбсиз ва ихтиёрсизлик орқали эргашсин! Бас, кимда нафсининг насибаси ва талабларига бўйсуниш бўлса, булар мақсадга етишида монелик қилади”.

ТАРЖИМОН СЎЗБОШИСИ Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм. Ҳозирги вақтда ахлоқий ҳаётимизда айрим камчиликлар вужудга келиб, кўпчиликни ташвишга солаётгани сир эмас. Инсон ҳаётда фақат моддий эҳтиёжини қондириш билан кифояланиб қолмай, балки руҳий тарбия олиш ва маънавий озиқланишига ҳам аҳамият бериши лозим. Руҳ тарбияси жисм тарбияси билан уйғун ҳолатда камолга етгандагина инсон икки дунё…

Баъзи сўфийларнинг ўзаро суҳбатларига қулоқ солсак, туш ҳақида кўп гапларни эшитамиз. Ҳатто тушни кўпгина нарсаларга далил қилиб ҳам келтирилади. Туш ҳақида ўта муболағали сўзларни кўп гапирадилар. Тушга қараб иш қиладиганлар-ку, исталганча топилади.